Ağladım,ürperdim,üzüldüm hem de çok.Küçük ufacık bir ayrıntı gibi görünüp bir ömre bedel şeyler ifade eden bir olay tetikledi.Dolmuş şişmişim demek ki şimdiye kadar,küçük bir çentikten yol buldu üzüntülerim.Aktı aktı...Pişmanlık mı bu dışavurumun adı vicdan azabı mı?Bir benim için çaba sarfedenlere baktım,bir de benim çaba sarfettiğime.Omuzlarımı çökertti mahçubiyetim.
Sonra ne duydum ne konuştuk bilmiyorum.Uğultudan ibaretti dizlerim çözüldükten sonrakiler.Yanlızlığa şuan olduğundan daha fazla ihtiyaç duyamazdım.Kendi içimde ifade vermem gerek yargısız infaz etmeden önce.Başımı toprağa gömüp ağlasam ağlasam.Gözyaşlarımı özsuyu yapan bir erguvan yeşerse orada.Ve kimse bilmese hikayesini...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder