30 Mayıs 2009 Cumartesi

İTHAF


Eğer bir masal perisi,girerse rüyalarına,öldü dersin...
Diye süren bir şarkıda katılırcasına ağlayıp kendime ithaf edeli tam 5 yıl olmuş.Oldum olası sevmem depresyon hallerini.Hem arabesk hem itici bulurum.En kallavi olanlarını da kazındığı yerden çıkarıp hatırlarken yine dalga geçerim kendimle.Yine öyle oldu.Biraz alaycı-belki de buruk-çarpık bir gülümsemeyle karşıladım hatırladıklarımı.
Sanılanın ya da olması gerekenin aksine o yaştaki deli çağların gereği fırtınalı bir aşka müteakip dökülen gözyaşları değildi.Farkındalık yakmıştı canımı daha çok.Zamana dur diyemeyişime öfke ve arkamda bıraktıklarıma vicdani sorumluluğumu yerine getirememenin yükü ile karışık bir burukluğun hakimiyetiyle bilmem kaçıncı kez toplanıp göç ederken taşmıştım.
Şarkı ise tamamen tesadüfi oldu.
İskelede gelecek feribotu beklerken,uzaktan açıkhavadaki Leman Sam'ın bu şarkıyı söylüyor olması tetikledi depresif ruh halimi.Dinlerken yine annemin bebeği olmayı istedim burnumun direği sızlayıp boğazıma bir düğüm oturmadan önce.Ve kendimce miat saydım bir dönemin bitişini.
Bir zamanlar çok isterken büyümüştüm malesef...

Hiç yorum yok: