İLLET

İçimdeki acı çok büyük,lanet edip hıçkıra hıçkıra ağlayıp tükenip gitmesini istedikçe artarak üzerime geliyor.Yoksaymaya çalıştığım bir yıl boyunca kendimi yok saydığımın farkına vardım.Acımla yüzleşip başedemeyecek kadar korkuyorum.Gururum adına başımı dik tutup ağlamaklı olmamam gerektiği tesellisini söyledikçe kendime,biriktirmişim sadece içime şuanda taşanları.Kendi selimde boğulmadan önce gözden geçirmek gerekirse bir yıl önce bu zamanlar doğru bildiğim yoldan şaşmamış,aşılmaz duvarlarımı ona karşı kalkan etmiş direnip ulaşılmazlığımı korurken,şimdi aynı şarkıyı onyüzbinmilyonkere dinleyen ve mendil stoğunu tüketmiş bir moron olarak görüyorum kendimi.Eskisi gibi olmayı dileme gibi bir ütopyam yok sadece bunun bir çaresi olmalı.Aynı kabusla uyanmanın ve hep aynı yüzü görmenin herkesin yüzünde...